ROCZNICA AGRESJI ZWIĄZKU RADZIECKIEGO NA POLSKĘ PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ

17 września 1939 roku około 1 mln żołnierzy Frontu Białoruskiego i Ukraińskiego Armii Czerwonej przekroczyło wschodnie granice Polski, łamiąc tym samym pakt o nieagresji z 1939 roku. Rozpoczęła się sowiecka inwazja na Polskę.

25 lipca 1932 roku Polska i ZSRR zawarły w Moskwie pakt o nieagresji, który miał obowiązywać do 1945 roku. Od tego czasu polska strategia zagraniczna miała prowadzić politykę równowagi, a więc nie zawierać sojuszy z żadnym z dwóch wielkich mocarstw: ani z Niemcami, ani z ZSRR. W tej sytuacji porozumienie Hitler-Stalin z 1939 roku było niemal zupełnie niespodziewane, a sowiecka agresja z 17 września 1939 roku zaskoczyła polskie władze, wojskowych i członków społeczeństwa. Miała ona taką skalę, że wiele osób i żołnierzy uległo złudzeniu, że Armia Czerwona przychodzi im na pomoc.
Najeźdźcy wciąż powtarzali, że przyszli na pomoc, a okrzyki „Bijcie Niemców” słychać było wszędzie. Propaganda sowiecka spełniła swoje zadanie do tego stopnia, że w niektórych miejscach witano Sowietów kwiatami i okrzykami radości.
W tej sytuacji sztab generalny postanowił nie walczyć, a zamiast tego prowadzić negocjacje z Sowietami w celu dotarcia do Węgier i Rumunii. Jednak niektóre jednostki, takie jak oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza, kontynuowały walkę. Dyrektywa ta miała na celu zminimalizowanie liczby żołnierzy branych do niewoli, a tym samym stworzenie możliwości ich remobilizacji poza granicami kraju.
Po agresji sowieckiej do niewoli dostało się według różnych źródeł od 200 do 250 tys. polskich żołnierzy, nie jest natomiast znana liczba zabitych. Armia Czerwona poniosła ok. 10 tys. żołnierzy zabitych, rannych lub zaginionych. Był to początek jednego z najczarniejszych scenariuszy w historii Polski.

Źródło: https://enrs.eu/en/news/882-17-september-1939-the-soviet-invasion-of-poland