MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ PISARZY
Międzynarodowy Dzień Pisarzy (3 marca) ustanowiony został w 1984 roku przez PEN Club – Międzynarodowe Stowarzyszenie Pisarzy. Nazwa powołanej w 1921 roku organizacji pochodzi od pierwszych liter słów: poets, essayists, novelists – poeci, eseiści, powieściopisarze. Celem PEN Clubu jest promowanie przyjaźni i intelektualnej współpracy pomiędzy pisarzami oraz obrona wolności słowa i rozwój społeczności pisarzy na całym świecie.
Polski PEN Club powstał z inicjatywy Stefana Żeromskiego w 1925 roku na wzór podobnych stowarzyszeń działających już we Francji, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Wśród założycieli obok Żeromskiego byli Emil Breiter, Bolesław Gorczyński, Wacław Grubiński, Juliusz Kaden-Bandrowski, Stefan Krzywoszewski, Jan Lechoń, Jan Lorentowicz, Bronisława Neufeldówna, Edward Popoff, Józef Relidzyński i Leopold Staff. W maju 1925 polska delegacja wzięła udział w Międzynarodowym Kongresie PEN Clubów w Paryżu.
Na działalność PEN Clubu składała się organizacja akcji odczytowych, wieczorów literackich i szereg działań na rzecz unormowania rynku wydawniczego i ochrony interesów twórczych. W 1929 roku zainicjowano przyznawanie nagród Polskiego PEN Clubu tłumaczom polskim i zagranicznym.
Polski PEN Club nie zaprzestał działalności nawet w okresie II wojny światowej. Jego członkowie zaangażowali byli zarówno w podziemną działalność wydawniczą, jak i szerzenie kultury literackiej na emigracji.
Formalnie Stowarzyszenie ukonstytuowało się na powrót w roku 1947. Na czele Zarządu Polskiego PEN Clubu stanął Jan Parandowski, funkcje wiceprezesów objęli Maria Dąbrowska i Jarosław Iwaszkiewicz, zaś sekretarzem generalnym został Michał Rusinek.
Obecnie na czele Polskiego PEN Clubu stoi Adam Pomorski, a Prezesem Honorowym był do śmierci Władysław Bartoszewski.
Od członków klubu wymaga się przestrzegania zasad zawartych w deklaracji ideowej zwanej Międzynarodową Kartą P.E.N.
- Literatura, aczkolwiek w swojej genezie narodowa, nie zna granic i winna pozostać wspólną własnością narodów, bez względu na polityczne czy narodowościowe wstrząsy.
- W żadnych okolicznościach, a zwłaszcza podczas wojny, dziełom sztuki i bibliotekom — spuściźnie całej ludzkości — nie powinna zagrażać zaciekłość narodowa czy polityczna.
- Członkowie PEN Clubu winni zawsze wszelkim dostępnym im wpływem przyczyniać się do porozumienia i wzajemnego szacunku między narodami. Zobowiązują się czynić wszystko, co w ich mocy, by przeciwdziałać nienawiści rasowej, klasowej i narodowej, i bronić ideału jednej ludzkości żyjącej w pokoju na świecie.
- PEN Club opowiada się za zasadą nieskrępowanego przekazu myśli wewnątrz każdego narodu i między wszystkimi narodami, a jego członkowie zobowiązują się w swoim kraju lub w społeczności, do której należą, występować przeciwko wszelkim fenomenom tłumienia wolności słowa.
- PEN Club opowiada się za wolnością prasy i przeciwstawia się arbitralnej cenzurze w czasach pokoju — w przeświadczeniu, że nieuchronne dążenie świata ku wyższym formom organizacji politycznej i gospodarczej wymaga swobody krytyki władz, urzędów i instytucji.
- Ponieważ zaś wolność zakłada dobrowolne ograniczenie, członkowie zobowiązują się występować przeciwko takim nadużyciom wolności prasy, jak kłamliwe publikacje, rozmyślne fałsze lub wypaczenie faktów dla celów politycznych i osobistych.
Współcześnie wielu pisarzy za pośrednictwem mediów społecznościowych dzieli się z czytelnikami szczegółami dotyczącymi swojej pracy. Często też zawierają oni w swoich publikacjach refleksje dotyczące pisarstwa. Oto najciekawsze cytaty o pisaniu książek… i o samych pisarzach.
W końcu nie jest wielkim sekretem ani literackim, ani egzystencjalnym fakt, iż mówić umieją wszyscy, natomiast zapisać swe mówienie mało kto potrafi.
Jerzy Pilch, „Pod Mocnym Aniołem”
U mnie jest blisko z serca do papieru.
Agnieszka Osiecka, „Rozmowy w tańcu”
Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.
Wisława Szymborska, „Widok z ziarnkiem piasku. 102 wiersze”
Wiesz jacy są pisarze. Tworzą siebie, kiedy tworzą swoje dzieła. A może tworzą dzieła, aby stworzyć siebie.
Orson Scott Card, „Dzieci umysłu”
Pisarz powinien obserwować, obserwować i obserwować, a ocenę odłożyć na jak najpóźniej.
Haruki Murakami, „Ślepa wierzba i śpiąca kobieta”
Książki warto pisać tylko wtedy, jeśli przekroczy się ostatnią granicę wstydu; pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka; przynajmniej dla mnie.
Marek Hłasko, „Piękni dwudziestoletni”
Oto są żelazne pewniki w życiu pisarza: powtarzalna nuda i brak akcji. Wszystko, co najciekawsze, pochodzi spoza fabuły.
Jacek Dukaj, „Science Fiction”
Więc skąd się bierze fantastyczne pomysły? Kradnie się je. Kradnie się z rzeczywistości, która na ogół prześciga fantazję.
Terry Pratchett, „Kiksy klawiatury”
Pisanie wierszy jest w samej rzeczy perwersją. A radość pisania – nader perwersyjną przyjemnością.
Stanisław Barańczak, „Tablica z Macondo. Osiemnaście prób wytłumaczenia, po co i dlaczego się pisze”
Z okazji Międzynarodowego Dnia Pisarzy przeprowadzono wywiad ze świdnickim pisarzem powieści kryminalnych – Wojciechem Korycińskim. Dowiemy się z niego nie tylko tego, że każdy może nauczyć się dobrze pisać, ale również jakie błędy najczęściej popełniają młodzi debiutanci. Zapraszamy, kliknijcie w link:
http://naszaswidnica.pl/2013/03/dzien-pisarza-czyli-wywiad-z-wojciechem-korycinskim/
